Onderwijsvernieuwing HOE ZO ?

Eerste blog van de hopelijk nog vele die gaan komen …

Ik probeer als voorbeeld voor de vele kinderen die ik begeleid, waaronder mijn eigen kroost, mijn grenzen te verleggen. Mijn passie te ontdekken, uit te zoeken waar mijn hart ligt, en al mijn eigen meningen, overtuigingen en ideeën in vraag te stellen, om te onderzoeken wat ik nu eigenlijk echt wil.

Deze groei-mindset werd pas op gang gezet, toen ik met mijn dertigste in een burn-out terecht kwam en me vragen ging stellen bij alles wat ik deed …toen pas gingen mijn ogen open voor waar het in de wereld echt om draait … toen pas durfde ik een pas uit de rij te zetten, een kritische blik te gooien op mijn leven en mijn wereld. Waar ik daarvoor keurig netjes deed wat van me verwacht werd, vooral het leventje leidde volgens de boekjes, breek ik daar nu volledig uit los.

De schellen vielen van mijn ogen als het ware. Sinds drie jaar ben ik op zoek naar wie ik werkelijk ben, waar ik warm van word, en de groei die daarmee gepaard gaat is onwaarschijnlijk groot. Elke dag overtref ik mezelf, enkel en alleen omdat ik me nu niet meer hoef aan te passen, ik fouten durf te maken, ik mijn echte passie heb ontdekt en me hier hard voor wil maken.

Alles waar ik drie jaar geleden zo aan twijfelde blijkt toch mijn pad te zijn. Niet voor niets ben ik in het onderwijs gerold, niet voor niets ben ik daarna heel snel in het speciaal onderwijs terecht gekomen, niet voor niets kwam hoogbegaafdheid op mijn pad, en niet voor niets ben ik doorgegaan met lesgeven toen ik het echt niet meer zag zitten … niet voor niets stort ik me nu weer op mijn passie nl het onderwijs aan onze kinderen.

Vandaag bereik ik weer zo een te nemen hobbel nl mijn overtuiging dat ik niet kan schrijven, dat ik geen zinnen kan maken en niet zo’n taalknobbel ben … dat heeft me al die tijd belemmerd om een blog te schrijven over waar mijn leven nu om draait nl onderwijsvernieuwing. Vandaag neem ik die hindernis. Ik moet mijn ideeën delen met de wereld. Die neemt er de Belgische zinswending, lange zinnen en kromme woorden maar voor lief ! 
 
Wat me nu over de streep haalt ? Ik was afgelopen woensdag bij het festival of Solutions van Operation Education aanwezig. Het was een prachtige dag vol passie, energie, warmte en ideeën van heel veel mensen die het goed voorhebben met de kinderen van nu en de toekomst. In de nasleep van dat festival komen er heel positieve berichten maar ook de kritieke noten op mijn pad … en dat is nu waar ik het zo moeilijk mee heb … vandaar dus deze blog. Want waar veel van de mensen op die dag aanwezig zitten al bij de oplossingen, zij zijn al een het werk op een nieuwe school, hebben prachtige goed draaiende initiatieven opgezet, zijn de wereld aan het veranderen, veranderen het onderwijs nu al elke dag ! Daar hoor ik ook bij … ik probeer elke dag vaste overtuigingen open te breken, een ander voorbeeld te stellen, het anders aan te pakken, …

MAAR veel mensen zijn nog bij het stadium van …. Is er een probleem dan ? Zij zien het nut nog niet van al deze oproerkraaiers. Waar zijn die mee bezig ? Wat willen die mensen eigenlijk ? Is het dan nu zo slecht ? En dan is mijn antwoord JA, we zijn niet goed bezig … en ik zal je hieronder uitleggen waarom ! 

Veel mensen hebben veel meningen over onze huidige maatschappij, een opsomming : hard, individualistisch, kritisch, gebrek aan respect op allerlei vlakken, we breken alles af, we lopen in een rijtje, we denken niet meer voor onszelf, … de recente voorbeelden liggen voor het rapen, maar daar wil ik nu niet verder op ingaan. 

Dit is een maatschappij gecreëerd door mensen die het traditionele onderwijs genoten hebben … dus alle kritiek op de maatschappij is ook kritiek op de manier waarop onze generatie groot gebracht is, en dat betekent kritiek op opvoeding en onderwijs. Dat het anders moet, daar zijn we het wel over eens, we gaan met deze maatschappij niet de rooskleurigste toekomst tegemoet …

Dat wil dus zeggen dat we onze kinderen anders zullen moeten gaan grootbrengen. En daaruit volgt dus andere opvoeding en ander onderwijs ! Daar
heb je de start van deze onderwijsvernieuwingen. We willen dat onze kinderen
andere ideeën, andere overtuigingen, een andere kijk hebben op zaken, en anders
met elkaar en de wereld omgaan. Dan zullen we iets moeten veranderen aan de
basis. We willen dat onze kinderen niet wachten tot ze dertig zijn om iets te
gaan betekenen in deze wereld …

Gisteren had ik een gesprek met een vriendin, zij staat ook in het onderwijs. Ik vertelde haar over de SHIFT. Ze begreep niet helemaal waar ik naartoe wilde, ze probeerde wat ik vertelde over nieuwe onderwijsconcepten te stoppen in een kader die al bestond. Montessori, Jenaplan, Iederwijs, democratisch en in België heb je ook Freinet, … daar rezen mij de haren te berge. Al deze concepten hebben prima ideeën, maar zolang je binnen de kaders blijft en het beestje pertinent een naam moet, kun je niet out-of-the-box denken. Je moet alles loslaten en kijken naar wat we veranderd willen, kijken naar in wat soort maatschappij wij willen leven, wat zijn de eigenschappen en vaardigheden van de mensen die in die toekomstige maatschappij leven en daarna pas naar hoe we dat vorm gaan geven. Hoe kunnen wij deze vaardigheden en eigenschappen meegeven aan onze kinderen ?

Vandaaruit kom je naar het onderwijs die een afspiegeling zou moeten zijn van de maatschappij waarin wij willen leven ! En dan komt de ideeënstroom op gang …

Maar daar ik volgde keer mee verder !

Ik hoop met deze blogs mijn steentje bij te dragen aan deze erg noodzakelijke SHIFT in het onderwijs. Commentaar waar ik iets mee kan, waar ik en wij iets van kunnen leren is welkom. Ongezouten meningen en kritiek waar ik niets mee kan, kun je beter uit respect voor jezelf houden, dan draag je ook je steentje bij aan een betere wereld ! Dus voel je vrij met me mee te denken !

 Met vriendelijke groeten

 Ans Ramaut